تئوری‌‌های روابط بین‌الملل و خلأ نظریۀ اسلامی

بررسی روابط ‌بین‌الملل نشان می دهد که دو عرصه از آن(چالش‌‌ تئوری‌های موجود در تحلیل واقعیات بین‌المللی و کاستی هائی آن به ‌لحاظ نظری) همچنان معرکه آراء اندیشمندان این حوزه است، در حالی که کاوش های مؤثری با تأکید دین و به ویژه اسلام، برای رفع چالش‌ها و دفع کاستی های آن صورت نگرفته است بنابراین، طرح نظریه اسلامی روابط بین‌الملل این سؤال را فرارو می نهد که نقصان‌های عینی و ناتوانی‌‌های تحلیلی تئوری‌پردازی در حوزه روابط بین‌الملل چیست؟(سئوال) نگارنده بر این گمان است: نظریه اسلامی از توان ترمیم خلاء معرفتی موجود، برخوردار است.(فرضیه) علی رغم موفقیت انگاره گرایی در نقد مادیت حاکم بر تئورهای بین الملل، خود دچار مادی گرای رقیق شده و از این رو، معرفی و رویکرد به ظرفیت نظام معرفتی اسلام در عرصه بین‌الملل اجتناب ناپذیر است.(هدف) ایننوشتار با تشریح چالش‌‌های نشأت یافته از جداسازی دین در این حوزه دانشی، به بیان کاوش‌های صورت گرفته جهت پر نمودن این خلاء معرفتی پرداخته و با نقد انگاره‌گرایی به‌عنوان آخرین تلاش در مناظره جاری روابط بین‌الملل، بر ضرورت روی آوری به اسلام تأکید می کند.(روش)ارتقاء توان تحلیلی تئورهای روابط بین المللی و خروج آن ها از بن بست موجود تنها با کاربست دین میسر است.(یافته)